Atsje Bosgraaf: “Ik had een hekel aan pony’s, en moet je me nu zien …”
Sport“Absoluut niet!”, antwoordt Atsje Bosgraaf op de vraag of ze altijd al een paardenmeisje geweest is. “Tijdens een verjaardagsfeestje van mijn zusje die wél dol op paarden was, werd ik op een pony gezet. De pony ging ervandoor en iedereen was in paniek, behalve ikzelf, ik vond het prachtig! Dat was het begin van mijn paardentijd.”
En zo kwam het dat ze ging lessen, als 12/13-jarige. “Na een tijdje kreeg ik verzorgpony’s, maar ik kon niet wachten tot ik eindelijk een eigen pony kon kopen toen ik genoeg gespaard had van mijn werk als kapster.” Dat eigen paard werd een veulen van 100 euro, waar Atsje van alles mee deed tot de kruising Welsh/Arabier (“en ook nog iets Shetlander”) oud genoeg was om beleerd te worden. Waar ze geen rekening mee had gehouden, was dat het veulen tegen de tijd dat ze vier jaar was, te klein bleek om op te rijden …
Onbevangen
“Toen ik bij Pieter Okkema in Witmarsum ging werken, betuigde hij Sissy voor me, en van hem leerde ik ook de beginselen van het mennen. Pieter’s neef Anne organiseerde elk jaar een marathon en hij daagde me uit om mee te doen”, blikt Atsje terug op een jaar of tien geleden. “Geheel onbevangen stuurde ik Sissy toevallig door de juiste poortjes in de acht hindernissen, en we waren nog snel genoeg ook om de derde prijs in ontvangst te nemen! Ik was helemaal verkocht en vanaf dat moment rolden we de marathonwereld in.”
Perfecte spangenoot
Atsje kocht een betere wagen en beter materiaal. En een jaar of vier geleden deed een tweede pony zijn intrede, omdat ze graag tweespan wilde rijden. Dat werd het vosje Sky, die niet zo goed beleerd bleek te zijn als zijn verkoper wilde doen geloven, maar nadat Anne Okkema hem rustig ‘gereset’ had, werd hij een geweldige spangenoot voor Sissy. Atsje: “Hij is veel afwachtender, minder fel, dan de inmiddels 15-jarige Sissy, want zij heeft nogal een karaktertje en is heel fanatiek. Als ze vindt dat Sky te langzaam gaat, pakt ze hem aan. Ik zeg wel eens: ‘Wat de een teveel heeft, heeft de ander te weinig’, en zo vullen ze elkaar perfect aan.”
Menteam Moai Fuort!
De menner uit het Friese Wieuwerd noemt zichzelf ‘heel competitief’. “Ik ga echt voor de snelste tijd. Dressuur dat is niks voor ons; Sky kan niet mooi nagegeven en dan heb je in de dressuur niks te zoeken. Hoewel ik graag wil winnen, vind ik een gezellige en fijne sfeer het allerbelangrijkste. Er gaat een muziekje aan op de wagen en hup, daar gaan we! Mijn trouwe groom Annamaaike Fokkema staat er net zo in; we willen een mooie dag hebben! Ons team heet niet voor niets ‘Moai Fuort!’, wat ‘Mooi op pad’ betekent. Onze kleuren zijn geel en blauw.”
Nieuw spannetje
Nadat ze net moeder geworden is van een tweede dochter is Atsje haar span weer aan het klaarmaken voor het buiten marathonseizoen. “We doen graag mee aan de zomercompetitie; dit jaar gaan we voor een podiumplek in de eindstand.” In de iets verdere toekomst ligt de focus ook op de nieuwe aanwinsten, twee jonge Welshjes die straks betuigd worden. “Met hen wil ik graag SWM-wedstrijden rijden als ze daar klaar voor zijn.” (CD)
